- ἐπειδή
- ἐπειδή conj. (Hom.+)① marker of time at which, when, after (Pherecyd. 14; Demosth. 18, 42; 213; Arrian, Anab. 5, 20, 1; Jos., Bell. 1, 231, Ant. 2, 334 al.; Just., A II, 2, 5f, D. 17, 1 al.; Ath. 6, 2) Lk 7:1 (v.l. ἐπεὶ δέ).② marker of cause or reason, (just) because (Diod S 19, 100, 7; cp. Just., D. 125, 2 ἐπειδή γε) Lk 11:6; Ac 13:8 D, 46; 14:12; 15:24; 1 Cor 1:22; 14:16; Phil 2:26; GPt 6:23; ApcPt 4:11; D 3:4; 5:6; 1 Cl 57:4 (Pr 1:24); 62:3; 2 Cl 12:1; B 7:5, 9; 12:5; IPhld 10:1; IPol 7:1; Hs 9, 13, 6; Dg 1:1; MPol 4:1; 12:2. ἐπειδὴ γάρ for since (Hero I p. 32, 20; Philo, Aet. M. 121; Just., D. 36, 6) 1 Cor 1:21; 15:21; Hs 9, 1, 2.—M-M.
Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.